✨🎄Mijn leukste kerstherinnering 🎄✨
En hoe ik aan het fotograferen geraakt ben…
Je zou kunnen zeggen dat fotografie bij ons in de familie zit. Mijn moeder bijvoorbeeld: ze maakt echt prachtige foto’s van vogels en dieren in het bos. Ze kan uren in een vogelhut zitten, wachtend op dat ene moment. Die ene vogel die op dat ene takje gaat zitten. Vroeger ging ik vaak met haar mee. Het was in deze hutjes dat ik leerde fotograferen. Mijn vader ging vroeger ook mee, maar mijn moeder is de echte diehard van ons drie als we het hebben over vogelhutjes-geduld.
Niet alleen mijn moeder fotografeert dus, mijn vader ook. Van 2003 tot en met 2009 was hij zelfs de officiële fotograaf van de Fast Forward Dance Parade in Rotterdam, samen met zijn broer, mijn oom. Met een HP C618 2MP camera <doe hier ff een link naar een plaatje van die camera, is leuk) heeft hij toen alle evenementen vastgelegd. Mijn oom is verder gegaan in de evenementenfotografie en heeft een aantal grote, leuke opdrachten mogen doen, zoals het vuurwerk van Rotterdam op oudjaarsavond. Mijn vader fotografeerde ook bruiloften. Op een gegeven moment deden we dat ook samen, heel leuk! Nu is mijn vader vooral voor bedrijven werkzaam met productfotografie en duikt hij soms nog een vogelhut of de natuur in, maar niet meer zo vaak als vroeger.
Zelfs mijn oma, de moeder van mijn vader, had een digitale camera op latere leeftijd. We hebben heel wat van onze tijd gestoken in het uitleggen van het gebruik van de camera. Mijn oma genoot er vervolgens het meest van om, vanaf haar flatje op de vijfde verdieping, het geklungel van de medewerkers bij de Albert Heijn onder haar vast te leggen.
Dan is er ook nog mijn tante, nu een fanatieke vakantiefotograaf en eerder maakt ze ook portretten in een studio op haar zolder. Ook maakten we ieder jaar een familiefoto met kerst bij mijn tante thuis, daar kom ik zo nog even bij je op terug.
Het komt dus niet uit de lucht vallen dat ook ik aan het fotograferen ben geslagen, het is duidelijk een familiekwaaltje.
Ok, dan nu het verhaal over de groepsfoto met kerst. Ieder jaar maakten wij met de hele familie een groepsfoto met kerst. Heel waardevol want inmiddels zijn mijn opa en oma helaas allebei overleden. Dat maakt de kerstfoto’s nog specialer. De beruchte foto werd tien jaar geleden gemaakt. Oma had kerstmutsen meegenomen voor ons allemaal. Mijn tante heeft een redelijk groot huis en we wilden een keer wat anders dan onze traditionele foto in de woonkamer. En zo kwamen we uit bij de trap in de hal. Zo met zijn allen was die trap toch een stuk kleiner dan gedacht, dus we moesten flink inschikken om allemaal op de foto te passen. Best een opgave wanneer je allemaal langer dan 1.80m bent! Mijn neefje, de langste van het stel, probeerde zich bovenaan de trap op de foto te wurmen. Het enige probleem was, dat wanneer hij ging staan zijn hoofd en oma’s kerstmuts niet meer op de foto stonden, maar er was ook geen ruimte om met zijn lange benen te gaan zitten. De oplossing: hij moest in “squadhouding” blijven staan. Harstikke zwaar natuurlijk! Mijn tante, de fotograaf, bleef hem maar instructies geven: “Johan, ga maar staan, nee zo staat je muts er niet op, ietsje lager, nee, dat is te ver, toch ietsje omhoog”. Totdat mijn oma bijna in haar broek pieste van het lachen om haar arme kleinzoon en de rest van de familie hun lach ook niet meer kon inhouden. Nu vraag je je vast af hoe het eindresultaat is geworden … Ik heb uit de oude doos ook nog een filmpje weten te toveren, duurt wat lang misschien en wellicht is dit een kwestie van “Je had er bij moeten zijn” maar ik krijg hier echt nog steeds de giechels van.
Dit maakt dat ik lol tijdens mijn fotoshoots ook zo belangrijk vind. Het is niet alleen leuk op het moment zelf, de foto’s worden er authentieker door en de herinnering aan het moment tovert jaren later nog steeds een lach op je gezicht!
Wat is jouw mooiste of leukste kerstherinnering?